Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Pauca mutat vel plura sane; Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Graccho, eius fere, aequalí?

Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Quasi vero hoc didicisset a Zenone, non dolere, cum doleret! Illud audierat nec tamen didicerat, malum illud non esse, quia turpe non esset, et esse ferendum viro.

Duo Reges: constructio interrete.

Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Si longus, levis dictata sunt. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Nos commodius agimus. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Falli igitur possumus.

Nihilo magis.

Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?

Hic ambiguo ludimur.

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.

Quare conare, quaeso.

Hos contra singulos dici est melius.

Quid vero?

Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.

Respondeat totidem verbis.

Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

1. Tu quidem reddes;
2. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;
3. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?
4. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines.
5. Haec igitur Epicuri non probo, inquam.
6. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico?

• Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.
• Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?
• Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.
• Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?

Curium putes loqui, interdum ita laudat, ut quid praeterea
sit bonum neget se posse ne suspicari quidem.

Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.